Herken je dat? Je hebt het gevoel dat het best lekker gaat de laatste tijd en langzaam, zelfs een beetje onopvallend in het begin, komt er zo’n gevoel naar boven dat niet echt prettig voelt. Je eerste reactie is om het gevoel te negeren, weg te duwen. Dat doe je in het begin vaak nog onbewust. Maar, dan begint dat gevoel toch wat sterker te worden, je wordt er bewuster van en je krijgt het niet echt goed meer weggeduwd of het kost je langzaam te veel energie om het te negeren. Je doet misschien nog wel alsof, de buitenwereld heeft niks in de gaten, maar innerlijk voelt het toch niet zo geweldig.
Bij mij gebeurde het afgelopen week nog. Komende november start ik een opleiding waarvan ik afgelopen zaterdag de introductie had. En vorige week begon een zwaar gevoel bij me naar boven te komen. Ik negeerde het in eerste instantie maar het werd steeds dwingender. Ik kreeg steeds minder zin in de opleiding waaraan ik zou beginnen. Was het eigenlijk wel iets voor mij? En pff het is wel ver rijden elke keer. Het voelde niet fijn of beter gezegd ik voelde me absoluut niet meer ‘Senang’. Totdat… ik echt de tijd nam om naar mijn gevoel te luisteren, me erop te focussen en er dus ruimte aan te geven.
Het gevoel van niet willen, mezelf afvragen of het wel de goede opleiding voor me was bleek een krachtig beschermdeel te zijn. Het bleek alles in de strijd te gooien omdat het angst had dat mijn kleine-kindsdelen misschien weer geraakt, gekwetst of zelfs beschadigd zouden worden. Mijn delen hadden nl. ervaren tijdens de laatste opleidingen die ik bij Centrum Puur had gevolgd, hoe veilig het voelt als er traumasensitief gewerkt wordt. En dan zou ik nu, zomaar, ergens anders weer een opleiding gaan volgen die misschien wel niet zo traumasensitief zou zijn? Nee, bedankt zei mijn beschermdeel.
Ik begreep zijn angst en was geraakt door zijn reactie omdat het zoveel om te gaf en me uit alle liefde wou behoeden voor pijn. Het wilde dat kleine kindsdeel dat zo kwetsbaar is, écht beschermen. Door er aandacht aan te besteden, te begrijpen waar dat deel voor staat en er ook echt oprecht begrip voor te tonen én door te laten weten dat mijn liefdevolle volwassen deel er nu wel is (toen ik klein was kon het er niet zijn), kon het zich ontspannen. Ik kon nu ook echt voelen dat het ‘slechts’ een deel van me was en ik kon naast het gevoel gaan staan. Want als je niet meer naast een gevoel staat maar er midden in staat voelt het alsof je wordt ondergedompeld in dat gevoel. Jij bent het gevoel. Je hebt geen afstand meer tot het gevoel. Het kleurt je hele realiteit op dat moment. Je ziet en voelt alles zoals dat betreffende deel het voelt. Dit helder krijgen dat een deel van jou zich bijv. angstig voelt maar dat dit niet betekent dat er nog maar 1 grote emotie bij jou is, nl angst, dat wordt ontmengen genoemd. Dit voorkomt dat het gevoel wat je hebt jou helemaal gaat overnemen. En door te ontmengen en dus te zien dat een deel en niet mijn hele zijn, zich verre van Senang voelde, werd het zware gevoel een heel stuk kleiner.
Ik heb mijn beschermdeel beloofd dat mijn liefdevolle volwassene voor het kleine kind in mezelf zal zorgen. En dat ik zal blijven voelen wat goed en kloppend voor me voelt, ook tijdens de nieuwe opleiding.
P.s. Ontmengen oefenen is waardevol maar sommige delen zijn heel sterk en hebben een sterke trekkracht waardoor het moeilijk is om dit zonder hulp aan te pakken. Het is fijn om te oefenen met delen die wat minder sterk zijn. En wil je er graag ondersteuning bij dan ben je altijd welkom om een afspraak te maken .