Hoe staat het met je eigenwaarde?

Weet je, soms kan een gedachte zo vaak aanwezig zijn dat het letterlijk een imprint in jouw leven wordt. En die gedachte vertaalt zich in een gevoel dat er zo vanzelfsprekend bij hoort dat het je vaak niet meteen opvalt maar ondertussen wel behoorlijk jouw leven bepaalt.

Ik kwam het op een diepe laag een tijdje geleden ook weer tegen bij mijzelf: eigenwaarde of beter gezegd, het ontbreken ervan. Ik werd er als het ware ingezogen en er kwamen gedachten zoals: zie je wel je kunt het niet, laat maar, anderen kunnen het veel beter, het wordt nooit wat….. Herken je dat gevoel? Dat gevoel dat je kleiner dan klein maakt? Weet dat je niet de enige bent.

Wat is dat nu eigenlijk, eigenwaarde en hoe ontstaat het (of niet)?

Eigenwaarde verwijst kort gezegd naar de overtuiging en waardering die we voor onszelf hebben. Mensen met een evenwichtige eigenwaarde durven te zeggen wat ze werkelijk vinden en willen. Mensen met weinig of een onevenwichtige eigenwaarde zeggen vaak wat ze denken dat van hen verwacht wordt.

Hopelijk ben je in een gezin gekomen waar je geaccepteerd werd, waar je liefdevol werd ontvangen, om wie je bent, en niet om wat je presteerde of hoe je eruit zag. Maar misschien kwam je in een gezin waar je ouder depressief of in de war was, er mishandeling was, of misschien werd je uitgescholden of gepest of zelfs misbruikt door iemand uit je (directe) omgeving. En dat zal op zijn minst flinke littekens hebben achtergelaten. Vaak heeft het je een gevoel gegeven van niet goed genoeg zijn, je voelt je klein of minderwaardig, je hebt het gevoel dat je niks voorstelt. En misschien weet je wel dat het niet waar is maar dat gevoel kan zo sterk zijn.. alsof het in elke cel van je lichaam is doorgedrongen.

Wat kun je eraan doen?

Weet je wat wij met onprettige gevoelens doen? We proberen ze uit alle macht te negeren, want we willen ons goed voelen en gaan dus heel hard onze best doen om maar niet te voelen. Maar dat kost heel veel energie op den duur.

Wat al een heel waardevolle eerste stap kan zijn, is als je dat deel dat zich zo klein voelt erkent, er naar luistert, ruimte geeft. Het is een overleefdeel dat, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt, al heel lang heel hard zijn best doet om jou te beschermen tegen pijn. Pijn die je waarschijnlijk ooit in een ver verleden hebt opgelopen. Het voert hier te ver om precies uit te leggen hoe dit werkt maar hoe zou het zijn om dat deel van onprettige gevoel, van klein voelen toe te laten en te luisteren naar wat het ons wil vertellen? Het als het ware op je schoot te pakken? Het wil gehoord, gezien worden. En weet steeds weer, en dat is belangrijk: je bent niet minderwaardig of zelfs waardeloos, maar een deel van jou voelt zich zo. Weet steeds dat het een deel van jou is en dat er steeds een stevig volwassen, gezond deel naast staat. Zo voorkom je dat je er helemaal in weg zakt.

En ga eens regelmatig na wat goed gaat. Wat doe je goed? Wat is goed gegaan op je werk vandaag? Vraag eens aan een vriendin of vriend wat zij vinden waar jij goed in bent of wat jouw mooie eigenschappen zijn. En nee, zet er geen rijtjes naast van zaken waarvan je vindt dat je niet goed kunt of niet goed in bent. Je gaat die cellen in je lichaam voeden met positieve gevoelens en gedachten. Dus richt je daar op!

En tenslotte: Jij bent onmisbaar!

We kunnen er lang over discussiëren, maar het is een feit dat je er bent. En het feit dat jij er bent betekent dat je er moet zijn, want anders was je er niet geweest. Volg je het nog 😊? Het betekent dan ook dat jij iets te bieden hebt wat een ander niet kan bieden en dat de wereld zonder jou niet compleet zou zijn!

Worstel je met je eigenwaarde en wil je hier mee aan de slag? Ik ondersteun je graag.