Meer helderheid ontstond toen ik me ging verdiepen in de dieptepsychologie en vooral door de leertherapie die ik volgde. Tijdens de therapie bleek dat ik wel heel goed was in mezelf kleiner maken dan anderen, altijd denken dat de ander het beter weet of kan, en vooral me richten op de ander door te zorgen voor de ander. Zolang ik me op de ander richtte hoefde ik immers niet naar mijn eigen gevoel te gaan..

In het laatste jaar van de opleiding verhuisden we naar het midden van het land. Het creëerde een afstand tot mijn geboortegrond, afstand die ik nodig had om mezelf beter te gaan begrijpen. Op onze nieuwe plek werd ik nog eens behoorlijk uitgedaagd in het thema ‘de ander op een voetstuk plaatsen’. Hoezeer ik ook voelde dat er zaken niet klopte bij de ander, mijn hoofd gaf er wel altijd weer een draai aan om het toch kloppend te krijgen totdat… zelfs mijn hoofd er geen draai meer aan kon geven… Het was pijnlijk maar heeft me tegelijkertijd ook veel gebracht. Ik kan mezelf kleiner maken of ik kan boven iemand gaan staan maar als ik op gelijke hoogte ga staan dan kan ik de ander zien zoals hij of zij is, kan ik hem of haar toelaten of niet. En het meest belangrijke: dan kan ik mezelf ook toelaten en omhels ik mezelf met alles wat er is. Ik begon steeds meer mijn eigen pad te lopen.

Waar ik nog steeds veel last van had was mijn vermoeidheid en het echt zakken in mijn lijf vond ik nog steeds moeilijk. Mijn vroegkinderlijk trauma, dat ergens, achter dikke muren, zijn toevlucht had gezocht liet zich steeds meer zien al deed mijn hoofd hard z’n best om het vaag en onbeduidend te houden. De therapie en de opleidingen die volgden, het samenzijn en het aangaan van mijn processen in vrouwengroepen en de toenemende verbinding met de lichtwereld én moeder aarde maakten dat ik steeds beter naar mijn lichaam kon luisteren, ik kwam in een veel dieper contact met mezelf. Ik kon en kan niet ongedaan maken wat heeft plaatsgevonden maar kan wel steeds meer helen wat het in mij heeft teweeggebracht.

Het was en is nog steeds een diep transformerende reis van heling en persoonlijke groei. Ik word zichtbaarder voor mezelf en daardoor ook voor de ander. Een reis waarvan ik (gelukkig) nog steeds niet het eindpunt bereikt heb. Het leven wordt zoveel boeiender als je jezelf echt leert kennen en begrijpen. En daardoor leert het mij ook de ander beter te begrijpen. Ik weet hoe het voelt om het donker om je heen te voelen maar ook het licht te kennen. 

En misschien ook nog interessant om te weten:

Ik ben op 1 juni 1970 geboren, ben getrouwd met Richard, we hebben een dochter en een zoon die allebei niet meer thuis wonen, ik hou van wandelen, fietsen en tuinieren, ik hou van dieren, ik ben vrij introvert maar soms komt mijn speelse  kind naar boven.. :-), ik hou ervan om mensen te verbinden, voel me gedragen door het leven, vind dat je soms gewoon praktisch mag zijn, ik meestal enthousiast ben, mijn eigenwaarde gelukkig steeds meer toeneemt, ik een diepe verbinding met moeder Aarde heb en de natuur erg belangrijk voor me is, en dat ik nog steeds onderweg ben..